bir adam çok sevdiği bir kadına şiirler yazıyordu. sonra o kadın onu ansızın terk etti.adam kadının ardından şiirler yazmaya başladı. daha çok yazdı. vegünün birinde çok ünlü bir ozan oldu.yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti ve şiir dinletisi sundu. dinleti bittiğinde kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama 'merhaba' dedi. adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı. kadın 'beni tanımadın mı?' dedi. adam'hayır tanıyamadım ' dedi.'nasıl tanımazsın! uğruna şiirler yazdığın kadınım ben.seni şair yapan kadın' dedi kadın. adam kadının gözlerine baktı ve şöyle dedi: 'keramet sende olsaydı, kolundaki adam da şair olurdu.'


KAHRAMAN TAZEOĞLU'nun 'ARAZ' adlı kitabından...